Ασθενής γυναίκα, 37 ετών η οποία προοδευτικά παρουσίασε κεφαλαλγίες, διπλωπία, έκπτωση ακοής δεξιά, διαταραχές βάδισης και ημιπάρεση αριστερά.
Ο απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία ανέδειξε ευμεγέθη όγκο με επέκταση τόσο στον μέσο όσο και στον οπίσθιο κρανιακό βόθρο και σημαντική πίεση επί του στελέχους, συμβατό με μηνιγγίωμα του λιθοειδούς-αποκλίματος.
Διενεργήθη συνδυασμένη υποκροτάφιος – προσιγμοειδική προσπέλαση.
Η μετεγχειρητική αξονική τομογραφία εγκεφάλου δείχνει σημαντική μείωση του όγκου, με ελάχιστα υπολειμματικά στοιχεία στην περιοχή του σηραγγώδους κόλπου δεξιά. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε μηνιγγίωμα (WHO I).
Μετεγχειρητικά η ασθενής παρουσίασε επιδείνωση της ημιπάρεσης αριστερά, περαιτέρω έκπτωση της ακοής και πάρεση του τροχιλιακού νεύρου. Περίπου 12 μήνες μετά το χειρουργείο η ημιπάρεση είχε αποκατασταθεί στα προεγχειρητικά επίπεδα ενώ η πάρεση του τροχιλιακού και η έκπτωση της ακοής παρέμενε.
Σχόλιο του χειρουργού:
Αυτού του είδους οι όγκοι είναι κατά τη γνώμη μου από τα πιο απαιτητικά χειρουργεία στην ειδικότητά μας. Εκτείνονται σε δύο διαφορετικά διαμερίσματα του εγκεφάλου και είναι σε στενή σχέση με πάμπολες κρίσιμες δομές όπως για παράδειγμα τα διάφορα εγκεφαλικά νεύρα (πχ. τρίδυμο, προσωπικό, ακουστικό, κοινό κινητικό κλπ.), τις δομές του μέσου ωτός και το στέλεχος.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό η χειρουργική επέμβαση ήταν απαραίτητη λόγω της πίεσης επί του στελέχους και της συμπτωματολογίας της ασθενούς. Εφαρμόστηκε μια απαιτητική και εξαιρετικά περίπλοκη κρανιοτομία (συνδυασμένη υποκροτάφιος-προσιγμοειδική) η οποία μας επέτρεψε να προσπελάσουμε και τα δύο διαμερίσματα. Η αφαίρεση του όγκου ήταν σχεδόν πλήρης, υπήρξαν όμως νέα νευρολογικά ελλείμματα.
Χειρουργεία σαν και αυτό είναι εξαιρετικά εργώδη (το συγκεκριμένο χειρουργείο διήρκησε σχεδόν 18 ώρες) και έχουν σχετικά υψηλά ποσοστά νοσηρότητας.
